In mijn jeugd ontwikkelde ik een grote belangstelling voor electronica. Ik volgde een NTI cursus radio-techniek, waar ik ontdekte hoe een radio werkte. In die tijd werkte dat nog bijna uitsluitend met radio buizen en buizen versterkers. Er was al wel een klein deel van de cursus over transistors, maar over IC’s en andere halfgeleider techniek werd niets vermeld. Toen die op de markt verschenen heb ik door het lezen van boekjes nog wel het een en ander bijgeleerd. Dat bleek voldoende om een kleuren tv (ze kosten toen nog 3 tot 4 maandsalarissen en waren net nieuw op de markt) werkend te krijgen nadat er een vaas met bloemenwater in terecht was gekomen.

Tijdens mijn natuurkunde studie mochten (moesten) we programmeren aan een pdp11 computer, dat was een zg 16 bits machine met 64Kb intern geheugen en geen harde schijf, maar ponskaarten om je gegevens en programma op te slaan. Hoewel deze computer stamt uit de jaren 70 van de vorige eeuw, worden ze met name in de kerncentrales anno 2024 nog veel gebruikt. Ik vermoed dat deze computer vanwege zijn eenvoud relatief weinig tot geen bugs in zich heeft en daarom in de kerncentrales nog wel tot 2050 gebruikt zal worden.
Allemaal heel leerzaam om het interne van een computer te begrijpen.

Mijn studie aan de Open Universiteit over informatica, had een voor mij zeer leuke module: Microprocessor-systeemarchitectuur. Waar je leerde hoe je van een stapel onderdelen een computer kon maken.

Toen Renske (onze dochter) bij “natuur en techniek” op het Atheneum een schema moest nabouwen om een batterijloze radio ontvanger te maken (dat kan echt), klaagde ze dat er geen geluid uit kwam. Ze had het schema meegenomen naar huis en na een korte blik zag ik dat de discriminatiediode ontbrak. Wij zijn samen naar de winkel gegaan en hebben de nodige onderdelen gekocht. Daarna hebben wij (uiteraard met Renske aan de soldeerbout) de ontvanger nagebouwd maar nu met de diode erbij. Nu deed ontvanger het wel. (Ik heb ook nog “even” uitgelegd dat die discriminatiediode noodzakelijk is om het geluid van de draaggolf af te krijgen, maar of ze dat helemaal begreep???).

Nu ik gepensioneerd ben, werd mij bij mijn afscheid van het werk gevraagd welke hobby ik zou gaan oppakken, het antwoord kan zich na bovenstaande wel raden. Ik kreeg onder meer een aantal tijdschriften en een Pi (voor de kenners: een pi-zero w1.1) als afscheidskado.

Ik ben nu dus een enthousiast beginnend hobbiïst (met een beetje voorsprong) op de raspberry pi.